Error loading player: No playable sources found
تلاوت آیاتی از سوره مباركه آل عمران با صدای استادعبدالباسط
تلاوت آیاتی از سوره مباركه آل عمران آیه شریفه ۱۸۹ تا ۲۰۰ و آیه ۱تا۲۴، سوره حاقه،سوره قدر با صدای استادعبدالباسط محمد عبدالصمد
وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۱۸۹﴾
و حكومت آسمانها و زمین از آن خدا است و خدا بر همه چیز توانا است. (۱۸۹)
انَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ لَآیَاتٍ لِأُولِی الْأَلْبَابِ ﴿۱۹۰﴾
مسلما در آفرینش آسمانها و زمین و آمد و رفتشب و روز، نشانه های (روشنی) برای صاحبان خرد و عقل است. (۱۹۰)
الَّذِینَ یَذْكُرُونَ اللَّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَیَتَفَكَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ ﴿۱۹۱﴾
همانها كه خدا را در حال ایستادن و نشستن و آنگاه كه بر پهلو خوابیده اند، یاد میكنند، و در اسرار آفرینش آسمانها و زمین میاندیشند، (و میگویند) بار الها این را بیهوده نیافریدهای، منزهی تو، ما را از عذاب آتش نگاه دار. (۱۹۱)
رَبَّنَا إِنَّكَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَمَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصَارٍ ﴿۱۹۲﴾
پروردگارا، هر كه را تو (به خاطر اعمالش) به آتش افكنی، او را خوار و رسوا ساخته ای، و این چنین افراد ستمگر هیچ یاوری نیست. (۱۹۲)
رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِیًا یُنَادِی لِلْإِیمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَیِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ ﴿۱۹۳﴾
پروردگارا، ما صدای منادی توحید را شنیدیم، كه دعوت میكرد به پروردگار خود ایمان بیاورید و ما ایمان آوردیم، (اكنون كه چنین است) پروردگارا، گناهان ما را ببخش، و ما را با نیكان (و در مسیر آنها) بمیران! (۱۹۳)
رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَى رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِیعَادَ ﴿۱۹۴﴾
پروردگارا، آنچه را به وسیله پیامبران ما را وعده فرمودی، به ما مرحمت كن، و ما را در روز رستاخیز رسوا مگردان، زیرا تو هیچگاه از وعده خود تخلف نمیكنی. (۱۹۴)
فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّی لَا أُضِیعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِنْكُمْ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ فَالَّذِینَ هَاجَرُوا وَأُخْرِجُوا مِنْ دِیَارِهِمْ وَأُوذُوا فِی سَبِیلِی وَقَاتَلُوا وَقُتِلُوا لَأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَلَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ثَوَابًا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ ﴿۱۹۵﴾
خداوند درخواست آنها (صاحبان خرد كه درخواستهای آنها در آیات سابق گذشت) را پذیرفت (و فرمود) من عمل هیچ عمل كننده ای از شما را، خواه زن باشد یا مرد ضایع نخواهم كرد، شما همگی همنوعید و از جنس یكدیگر، آنها كه در راه خدا هجرت كردند، و از خانه های خود بیرون رانده شدند، و در راه من آزار دیدند، و جنگ كردند و كشته شدند سوگند یاد میكنم، كه گناهان آنها را میبخشم، و آنها را در بهشتهائی كه از زیر درختان آن نهرها جاری است، وارد میكنم، این پاداشی است از طرف خداوند، و بهترین پاداشها نزد پروردگار است. (۱۹۵)
لَا یَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِینَ كَفَرُوا فِی الْبِلَادِ ﴿۱۹۶﴾
رفت و آمد (پیروزمندانه) كافران در شهرها تو را نفریبد! (۱۹۶)
مَتَاعٌ قَلِیلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهَادُ ﴿۱۹۷﴾
این متاع ناچیزی است، و سپس جایگاهشان دوزخ، و چه بد جایگاهی است؟! (۱۹۷)
لَكِنِ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا نُزُلًا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ لِلْأَبْرَارِ ﴿۱۹۸﴾
ولی آنها كه (ایمان دارند، و) از پروردگارشان میپرهیزند، برای آنها باغهایی از بهشت است، كه از زیر درختان آن نهرها جریان دارد، و همیشه در آن خواهند بود، این، نخستین، پذیرایی است كه از خداوند به آنها میرسد، و آنچه در نزد خدا است، برای نیكان بهتر است. (۱۹۸)
وَإِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَمَنْ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَیْكُمْ وَمَا أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ خَاشِعِینَ لِلَّهِ لَا یَشْتَرُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِیلًا أُولَئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ ﴿۱۹۹﴾
و از اهل كتاب، كسانی هستند كه به خدا، و آنچه بر شما نازل شده، و آنچه بر خود آنان نازل گردیده، ایمان دارند؛ در برابر (فرمان) خدا خاضعند؛ و آیات خدا را به بهای ناچیزی نمیفروشند. پاداش آنها، نزد پروردگارشان است. خداوند، سریع الحساب است. (تمام اعمال نیك آنها را به سرعت حساب میكند، و پاداش میدهد.) (۱۹۹)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿۲۰۰﴾
اى كسانى كه ایمان آورده اید! (در برابر مشكلات و هوسها،) استقامت كنید; و در برابر دشمنان، پایدار باشید و از مرزهاى خود، مراقبت كنید و از (مخالفت فرمان) خدابپرهیزید، شاید رستگار شوید! (۲۰۰)
سوره الحاقة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْحَاقَّةُ ﴿۱﴾
آن روزی كه مسلما واقع میشود. (۱)
مَا الْحَاقَّةُ ﴿۲﴾
چه روز واقع شدنی است؟ (۲)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿۳﴾
و تو چه میدانی آن روز تحقق یابنده چیست؟ (۳)
كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿۴﴾
قوم ثمود و عاد عذاب كوبنده الهی را انكار كردند. (۴)
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿۵﴾
اما قوم «ثمود» با عذابی سركش هلاك شدند. (۵)
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿۶﴾
و اما قوم «عاد» به وسیله تندبادی طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاكت رسیدند. (۶)
سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿۷﴾
(خداوند) این تندباد را هفت شب و هشت روز پی در پی و بنیانكن بر آنها مسلط ساخت و (اگر آنجا بودی) میدیدی كه آن قوم همچون تنه های پوسیده و تو خالی درختان نخل در میان این تندباد روی زمین افتاده و هلاك شده اند. (۷)
فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ ﴿۸﴾
آیا كسی از آنها را باقی میبینی ؟ (۸)
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿۹﴾
و فرعون و كسانی كه قبل از او بودند، و همچنین اهل شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) مرتكب گناهان بزرگ شدند. (۹)
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِیَةً ﴿۱۰﴾
با فرستاده رسول پروردگارشان مخالفت كردند، و خداوند نیز آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت. (۱۰)
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿۱۱﴾
ما هنگامی كه آب طغیان كرد شما را سوار بر كشتی كردیم. (۱۱)
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿۱۲﴾
تا آن را وسیله تذكری برای شما قرار دهیم، و گوشهای شنوا آن را نگهداری میكنند. (۱۲)
فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿۱۳﴾
به محض اینكه یكبار در صور دمیده شود، (۱۳)
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً ﴿۱۴﴾
و زمین و كوهها از جا برداشته شوند و یكباره درهم كوبیده و متلاشی گردند، (۱۴)
فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱۵﴾
در آن روز «واقعه عظیم» روی میدهد! (۱۵)
وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿۱۶﴾
آسمانها از هم میشكافند و سست میگردند و فرو میریزند. (۱۶)
وَالْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿۱۷﴾
فرشتگان در جوانب و كناره های آسمان قرار میگیرند. (و برای انجام ماموریتها آماده میشوند) و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل میكنند. (۱۷)
یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنْكُمْ خَافِیَةٌ ﴿۱۸﴾
در آن روز همگی به پیشگاه خدا عرضه میشوید، و چیزی از كارهای شما مخفی نمیماند. (۱۸)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ كِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِیَهْ ﴿۱۹﴾
اما كسی كه نامه اعمالش به دست راست او است (از فرط خوشحالی و مباهات) فریاد میزند كه (ای اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید. (۱۹)
إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیَهْ ﴿۲۰﴾
من یقین داشتم كه (قیامتی در كار است و) من به حساب اعمالم میرسم. (۲۰)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿۲۱﴾
او در یك زندگی كاملا رضایتبخش قرار خواهد داشت. (۲۱)
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿۲۲﴾
در بهشتی عالی، (۲۲)
قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿۲۳﴾
كه میوه هایش در دسترس است. (۲۳)
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿۲۴﴾
(و به آنها گفته میشود) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالی كه در ایام گذشته انجام دادید. (۲۴)
القدر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ما [قرآن را] در شب قدر نازل كردیم (۱)
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ ﴿۱﴾
و از شب قدر چه آگاهت كرد (۲)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ ﴿۲﴾
شب قدر از هزار ماه ارجمندتر است (۳)
لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿۳﴾
در آن [شب] فرشتگان با روح به فرمان پروردگارشان براى هر كارى [كه مقرر شده است] فرود آیند (۴)
تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ ﴿۴﴾
[آن شب] تا دم صبح صلح و سلام است (۵)
سَلَامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿۵﴾
۱۳۹۹/۰۸/۰۶
|
۲۲:۳۱